Definition of inrumpo, irrumpo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1008451
1.
LEM
inrumpō, inrumpere, inrūpī, inruptus
irrumpō, irrumpere, irrūpī, irruptus
verb (3rd conjugation)
  1. to break in, press in, force a way in, burst into, rush at, fall upon
  2. [figuratively] to break in, enter, intrude, invade, interrupt
Abbreviations
in-rumpō (irr-) rūpī, ruptus, ere, to break in, press in, force a way in, burst into, rush at, fall upon: inrumpere conari, Cs.: dixit et inrupit, O.: hostes pluribus agminibus inrupturi, Ta.: quocunque, O.: in castra, Cs.: in aciem hostium: cum telis ad sese, S.: oppidum, Cs.: domūs limina, V.: thalamo, V.

—Fig., to break in, enter, intrude, invade, interrupt: imagines in animos per corpus inrumpunt: luxuries in domum inrupit: in aevum nefas, O.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right