Definition of inritus, irritus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1008445
1.
LEM
inritus, inrita, inritum
(irritus, irrita, irritum)
2 in
adjective (2-1-2)
  1. undecided, unsettled, invalid, void, of no effect
  2. vain, useless, without effect, ineffectual
  3. [as subst n.] nothingness, vanity, worthlessness
  4. [people] asking in vain, accomplishing nothing, baffled, failing
Abbreviations
inritus (irr-) adj. 2 in+ratus, undecided, unsettled, invalid, void, of no effect: quod modo erat ratum, inritum est, T.: testamentum: quaeque augur dira defixerit, inrita infectaque sunto.

— Vain, useless, without effect, ineffectual: omissā inritā re, abandoning the useless effort, L.: tela, V.: labor anni, O.: oblivio, L.: inritum Quodcumque retro est efficiet, worthless, H.

—As subst n., nothingness, vanity, worthlessness: spes ad inritum redacta, L.: cadere in inritum, Ta.: inrita dicere, useless words, O.

—Of persons, asking in vain, accomplishing nothing, baffled, failing: variis adsultibus inritus urget, V.: venit inrita turba, Tb.: inritis hostibus, Ta.: spei, vainly hoping, Cu.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right