iniūria ae, f iniurius, an injustice, wrong, outrage, injury, insult: (filius) carens patriā ob meas iniurias, harsh treatment, T.: paterna, T.: iniuriam sibi imponere: privatas iniurias ultus est, Cs.: in populum R., L.: a praetore iniurias accipere: imperatoris iniurias defendere, Cs.: Suebos ab Cheruscis iniuriis prohibere, protect from outrage on the side of, etc., Cs.: neque cuiquam iniuriae suae parvae videntur, his wrongs, S.: Turni, threatened by, V.: vos nostrae iniuria caedis subigat, etc., i. e. as its punishment, V.: tantine iniuria cenae? the insult of a dinner, Iu.: Helvetiorum iniuriae populi R., to Rome, Cs.: quarum (mulierum), L.: spretae formae, V.: thalami nostri, O.

—In law, unlawful violence, assault, trespass: iniuriarum mihi scripta dica, T.: iniuriarum damnatus.

—In language, an insult, affront, abuse: me onerare iniuriis, T.

—With per: servos abducebat per iniuriam, unjustly, outrageously: per summam iniuriam.

—Abl, unjustly, undeservedly, causelessly, wrongfully: me meis civibus iniuriā suspectum videre: non iniuriā (gaudebas), T.

—An unjust acquisition: ad obtinendam iniuriam, L.

—A damage, harm, injury: Curandum ne magna iniuria fiat Fortibus, Iu.