in-doctus adj. with comp, untaught, unlearned, uninstructed, ignorant, unskilful: multitudo: habitus indoctior: Cantabrum indoctum iuga ferre nostra, H.: pilae discive trochive, H.

— Neut. adverb: canet indoctum, without skill, H.

— As subst m.: non apud indoctos loquor: Non tu, indocte, solebas, etc., V.