in-dīgnus adj. with comp. and sup, unworthy, undeserving, unfit: senator voluerat fieri, quamvis indignus: indignissimi candidati, L.: poeta, incompetent, H.: te omni honore indignissimum iudicat: magnorum avorum, V.: indigni erant qui impetrarent?: indignus quem mors tam saeva maneret, Iu.: ut a vobis redimeremur, L.: indigni fraternum rumpere foedus (i. e. quos non decet), H.

—Not deserving, undeserving: calamitates hominum indignorum, undeservedly suffering: Cur eget indignus quisquam? H.: indignus iniuriā hac, T.: indigna laedi Crura, O.

—Of things, unworthy, unbecoming, shameful, intolerable, severe, cruel, harsh: iniuria, T.: lictoribus indignum in modum mulcatis, L.: indignis modis acceptus, T.: indignissima mors: aliquid pro indignissimo habere, L.: hoc uno sol quicquam non vidit indignius: amor, not returned, V.: nulla vox populi R. maiestate indigna, Cs.: nihil facere fide suā indignum, N.: studiis labor, Iu.: digna atque indigna relatu Vociferans, V.: id auditu dicere indignum, L.: indignum est a pari vinci, indignius ab inferiore: Nec fuit indignum superis, bis, etc., i. e. deemed too severe, V.: indignum! shame! O.

—Plur n. as subst: indigna pati, outrage, L.