in-crepō uī, itus, āre, to sound, resound, rustle, patter, rattle, whiz: discus increpuit: Corvorum in{*}repuit exercitus alis, V.: Increpuit mālis (canis), {*}napped, V.: tuba terribilem sonitum Increpuit, V.
—To transpire, be noised abroad: increpuit suspitio tumultūs: si quid increparet terroris, L.
—To cause to resound, make crash: cum Iuppiter atras Increpuit nubīs, O.: ut credam pectus increpare carmina, disturb, H.
—To upbraid, chide, scold, rebuke, reprove: gravioribus probris, L.: Caesarem: maledictis omnīs bonos, S.: equos ictu Verberis, O.: me lyrā, Ne, etc., H.: cunctantīs arma capere, urged, L.: ad contionem, to speak angrily, L.: praefecti graviter increpiti, rebuked, L.
—To censure, inveigh against: viri discessum: fugam.