Definition of increpo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1008052
1.
LEM
increpō, increpāre, increpuī, increpitus
-, -, increpāvī, -
verb (1st conjugation)
  1. to sound, resound, rustle, patter, rattle, whiz
  2. to transpire, be noised abroad
  3. to cause to resound, make crash
  4. to upbraid, chide, scold, rebuke, reprove
  5. to censure, inveigh against
Abbreviations
in-crepō uī, itus, āre, to sound, resound, rustle, patter, rattle, whiz: discus increpuit: Corvorum in{*}repuit exercitus alis, V.: Increpuit mālis (canis), {*}napped, V.: tuba terribilem sonitum Increpuit, V.

—To transpire, be noised abroad: increpuit suspitio tumultūs: si quid increparet terroris, L.

—To cause to resound, make crash: cum Iuppiter atras Increpuit nubīs, O.: ut credam pectus increpare carmina, disturb, H.

—To upbraid, chide, scold, rebuke, reprove: gravioribus probris, L.: Caesarem: maledictis omnīs bonos, S.: equos ictu Verberis, O.: me lyrā, Ne, etc., H.: cunctantīs arma capere, urged, L.: ad contionem, to speak angrily, L.: praefecti graviter increpiti, rebuked, L.

—To censure, inveigh against: viri discessum: fugam.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right