inclīnō āvī, ātus, āre CLI-. I. Trans, to cause to lean, bend, incline, turn, divert: vela contrahit malosque inclinat, L.: genua harenis, O. super arces cursūs, O.: sol meridie se inclinavit. i. e. turned back, L.: inclinato iam in postmeridianum tempus die: Saxa inclinatis per humum quaesita lacertis, Iu.
—To turn back, repulse, drive back: Romana inclinatur acies, L.: quasdam acies inclinatas iam et labantes, Ta.: inclinatum stagnum, receding, L.
—Fig., to turn, incline, divert, transfer: ut me paululum inclinari timore viderunt, yield: se ad Stoicos: culpam in conlegam, lay, L.: haec animum inclinant, ut credam, etc., L.: inclinari opes ad Sabinos videbantur, i. e. the Sabines would be dominant, L.
—To change, alter, abase, cause to decline: se fortuna inclinaverat, Cs.: omnia simul inclinante fortunā, L.
—II. Intrans, to bend, turn, incline, decline, sink: sol inclinat, Iu.: inclinare meridiem sentis, H.: in vesperam inclinabat dies, Cu.
—To yield, give way, retreat: ut in neutram partem inclinarent acies, L.
—Fig., to incline, be inclined, be favorably disposed: quocumque vestrae mentes inclinant: in stirpem regiam studiis, Cu.: amicus dulcis pluribus hisce . . . inclinet, H.: cum sententia senatūs inclinaret ad pacem: eo inclinabant sententiae, ut, etc., L.: inclinavit sententia, suum agment demittere, L.
—To change, turn: si fortuna belli inclinet, L.: omnia repente ad Romanos inclinaverunt, favored, L.