impetrō (inp-) āvī, ātus, āre in+patro, to gain one's end, achieve, bring to pass, effect, get, obtain, procure (by request or influence): si contendisset, impetraturum non fuisse, succeed: ab proximis, Cs.: ad impetrandum causa, S.: id si inpetro, T.: ei civitatem a Caesare: istuc, quod postulo, T.: ea, quae vellent, Cs.: pacem, H.: inpetrabo, ut prodat, etc., T.: ut ne iurent: Sequanis, ut patiantur, etc., Cs.: ut referretur, impetrari non potuit, Cs.: ab animo, ut, etc., to persuade himself, L.: ne cogerentur, Cu.: de suā salute, Cs.: de agro restituendo, L.

—Abl absol.: impetrato, ut manerent, L.