impendeō (in-p-) -, -, ēre, to hang over, overhang: ut (gladius) impenderet illius cervicibus: saxum Tantalo: iter difficile

— mons altissimus inpendebat, commanded (it), Cs.

—Fig., to be at hand, be near, be imminent, threaten, impend: quae vero impendebant, ea depellere: dum impendere Parthi videbantur: ea contentio quae impendet: vento impendente, V.: licet omnes in me terrores impendeant: quantum periculi consuli inpendeat, S.: quid sibi impenderet, suspicari: nobis necessitudo impendet, presses upon, S.: inparatum tanta te impendent mala, T.