Definition of immitto, inmitto
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1007700
1.
LEM
immittō, immittere, immīsī, immīssus
inmittō, inmittere, inmīsī, inmīssus
verb (3rd conjugation)
  1. to send in, let in, throw into, admit, introduce
  2. to send against, let loose, set on, cause to attack, incite
  3. to discharge, project, throw at, cast among
  4. to let go, let loose, relax, slacken, drop
  5. [figuratively] to install, put in possession
  6. to inflict
Abbreviations
immittō (in-m-) īsī, īssus, ere, to send in, let in, throw into, admit, introduce: immissus in urbem: servos ad spoliandum fanum: corpus in undas, O.: in terram (navem), stranded, L.: canalibus aqua inmissa, Cs.: feraces plantae immittuntur, are engrafted, V.: lentum filis immittitur aureum, is interwoven, O.: nais inmittitur undis, plunges into, O.: inmittor harenae, reach, O.: immissa (tigna) in flumen defigere, driven down, Cs.: immissi alii in alios rami, intertwined, L.

—To send against, let loose, set on, cause to attack, incite: servi in tecta nostra immissi: completas navīs taedā in classem, Cs.: immittebantur illi canes: in medios se hostīs, threw himself.

—To discharge, project, throw at, cast among: pila in hostīs, Cs.: Lancea costis inmissa, penetrating, O.: coronam caelo, hurls to, O.

—To let go, let loose, relax, slacken, drop: immissis frenis, V.: inmissos hederā conlecta capillos, flowing, O.

—Fig., to install, put in possession: in mea bona quos voles.

—To inflict: iniuriam in alqm: fugam Teucris, struck with panic, V.

—To instigate, suborn: a Cicerone inmissus, S.

—To admit, commit: corrector inmittit ipse senarium, lets escape him.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right