iaceō cuī, -, ēre IA-, to lie, be recumbent, be prostrate, lie at rest: in limine: quorum ad pedes iacuit stratus: mihi ad pedes: in harenā, V.: saxum campo iacebat, V.: gremio mariti, Iu.: somno, V.: humi: lentā sub vite, V.: super corpus, O.

— To lie i{*}, be ill: te iacente.

—To lie dead, have fallen: Corpora per campos iacebant, V.: inultos imperatores iacere sinere, L.: Arge, iaces! O.: iacuit Catilina cadavere. toto, Iu.

—To lie long, linger, tarry, stop: Brundusi.

—To lie, be situate: campi, qui Faesulas inter Arretiumque iacent, L.: summo in vertice montis, V.

—To lie low, be flat, be level: despiciens terras iacentīs, V.: quaeque iacent valles, O.: Postquam iacuit planum mare, was stilled, Iu.

—To lie in ruins, be broken down: fractae et disiectae (arae) iacent, Enn. ap. C.: Thebe iacet, Iu.

—To hang loose: crines per colla iacebant, O.: iacentia lora, loose on the neck, O.

— Fig., to rest, be inactive, be in retirement: in pace: septimum annum.

—To be cast down, be dejected: ut totus iacet: militum iacere animos, L.

—To lie prostrate, be powerless: victa iacet pietas, O.: mea numina iacent, V.

—To fall, be refuted, be disproved, fail: suis testibus: iacet ratio Peripateticorum.

—To lie dormant, be disused, be neglected, be of no avail: omnis hic delectus iacet: iustitia iacet: tibi pecunia.

—To be low, be despised, be in no esteem: cum iacerent pretia praediorum, were low: iacere regem pati: pauper ubique iacet, O.

—To lie idle, be neglected: cur iacet hoc nomen in adversariis, i. e. is not posted.