īctus ūs, m 1 IC-, a blow, stroke, stab, cut, thrust, bite, sting, wound: uno ictu securis: gladiatoris: scutis uno ictu pilorum transfixis, Cs.: non caecis ictibus volnerari, L.: medicari cuspidis ictum, V.: arboris, H.: apri, O.: obliquus, H.: validi incudibus ictūs (i. e. in incudibus), V.: vastis tremit ictibus puppis, strokes, V.: fulminis, lightning: gravis ictu viator, in striking, V.: miscere ictūs, fight hand to hand, Ta.: laurea fervidos Excludet ictūs, sunbeams, H.: ictibus aera rumpit, jets of water, O.: concipere ictibus ignem, by collision, O.: telum sine ictu Coniecit, force, V.
—Of voice, a beat, impulse, stress: cum senos redderet ictūs (iambus), i. e. iambic feet, H.
—Fig., a stroke, blow, attack, shock: novae calamitatis: velut uno ictu rem p. exhausit, Ta.