expedītus adj. with comp. and sup. P. of expedio, unfettered, unimpeded, unencumbered, without a burden: in Galliam proficisci: Sagana, tucked up, H.: legiones, without baggage, Cs.: expedito exercitu pervenit, Ta.
—Masc. as subst: novem dierum iter expedito, a nine days' forced march, Cs.
— Ready, free, prompt, easy, unembarrassed: expedito nobis homine opus est: ad dicendum.
—Convenient, at hand, ready, commodious: iis expedito loco actuaria navigia relinquit, Cs.: via expeditior ad honores: Caesaris victoria, complete, Cs.: reditum in caelum patere expeditissimum: pecunia expeditissima, readiest.
—Neut. as subst: in expedito habere copias, L.