ex-ōrō āvī, ātus, āre, to move, prevail upon, persuade by entreaty, induce, appease: Qui mihi exorandus est, T.: alquem ut peieret: deos, O.: Lares farre, Iu.: populum, H.: gnatam ut det, oro, vixque id exoro, T.: quae vicinos concidere loris Exorata solet, in spite of entreaties, Iu.: non exoratae arae, inexorable, O.

—To obtain by prayer: pacem divōm, V.