ēminēns entis, adj. with comp. P. of emineo, standing out, projecting, prominent, high, lofty: oculi: promunturia, Cs.: saxa, S.: genae leniter: trabes eminentiores, Cs.: per inaequaliter eminentia rupis, irregular spurs, L.
— Fig., prominent, distinctive: species, quae nihil habeat eminentis.
—Eminent, distinguished: eminentior eloquentia, Ta.: oratores, Ta.
— Plur m. as subst: sinistra erga eminentīs interpretatio, Ta.