Definition of disciplina
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1004785
1.
LEM
disciplīna, disciplīnae
noun (f., 1st declension)
  1. instruction, tuition, teaching, training, education
  2. learning, knowledge, science, discipline, culture
  3. a custom, habit
  4. a school
Abbreviations
disciplīna ae, f discipulus, instruction, tuition, teaching, training, education: puerilis: adulescentīs in disciplinam ei tradere: te in disciplinam meam tradere: in disciplinam (Druidum) convenire, Cs.: res, quarum est disciplina, the objects of instruction: quae (incommoda) pro disciplinā et praeceptis habere possent, Cs.

—Learning, knowledge, science, discipline, culture: homo (summā) disciplinā: a pueris nullo officio aut disciplinā adsuefacti, Cs.: Italia plena Graecarum disciplinarum: his disciplinis institutus: militiae, tactics: bellica: militaris, military discipline, L.: occidere non disciplinā, sed impetu, Ta.: navalis: rei p., statesmanship: vetus regum, severity: familiae gravis: maiorum, S.: certa vivendi, orderly way: populorum, the art of governing: philosophiae, a system: tres trium disciplinarum principes.

—A custom, habit: Nam disciplinast eis, demunerarier, etc., T.: imitari avi mores disciplinamque: familiae.

— A school: itinera disciplinarum: philosophorum disciplinae, sects, T.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right