difficilis e, adj. with comp. and sup. dis- + facilis, hard, difficult, troublesome, impracticable, laborious, perilous: res, T.: facilia ex difficillimis redigere, Cs.: opus: locus: in locos difficilīs abire, S.: valles, Cs.: oppidum difficili ascensu: transitus, Cs.: aditūs, H.: tempus anni difficillimum, Cs.: difficili rei p. tempore, peril: casus difficilior, S.: difficilioribus usi tempestatibus, Cs: adversas (res) ferre difficile esset: non fuisse difficile cavere, Cs.

—Prov.: difficile est, crimen non prodere voltu, O.

—With supin. abl.: difficile factu est non probare: quo de genere difficile dictu est.

— As subst n.: pati vel difficillima, the greatest hardships: in difficili esse, embarrassed, L.: ex difficili petenda, O.

—Hard to manage, obstinate, captious, morose, surly: parens in liberos: Difficilem offendet garrulus, H.: senes: avunculus difficillimā naturā, N.: difficili bile tumet iecur, H.: Penelope procis, H.: precibus, O.: terrae, intractable, V.