dictiō ōnis, f DIC-, a saying, speaking, uttering, delivery: testimoni, i. e. the right of giving testimony, T.: causae, a pleading.
—Esp., in the phrase, iuris dictio, the administration of justice: ut iuris dictionem cum ferro conferatis: praeturae iuris dictio, jurisdiction.
—Style, diction: oratoriae: popularis: dictioni operam dare, oratory.
—A conversation, colloquy, Ta.
—An oracular response, prediction, L.