dī-stinguō nxī, nctus, ere, to separate, divide, part: onus inclusum numero eodem, O.: qui tabulā distinguitur undā, Iu.: qui nos distinxit, established the division (of ranks in the theatre), Iu.
—Fig., to distinguish, discriminate, specify: ea (crimina): servos numero: voluntatem a facto, L.: vero falsum, H.: quid intersit, non distinguitur.
—To mark, distinguish, make conspicuous, set off, decorate, adorn: urbs delubris distincta: pocula gemmis: racemos colore, H.: varietatibus distinguendo opere, L.: nigram medio frontem distinctus ab albo Harpalus, i. e. made conspicuous by the contrast, O.