dīgredior gressus, ī, dep. dis- + gradior, to go apart, go asunder, separate, part, go away, depart: Hos digrediens adfabar, at parting, V.: dein digrediens, stepping aside, S.: luna tum congrediens cum sole, tum digrediens: Digredimur paulum, O.: numquam est a me digressus: a parentibus, S.: ab nuntiis, L.: ex eo loco, Cs.: bello e tanto, V.: domo, S.: ambo in sua castra digressi, S.: in urbem ad capessendos magistratūs, Ta.

—Fig., to go aside, deviate, depart: nostro officio, T.: de causā: a causā.

—To digress: ab eo, quod proposueris: unde huc digressi sumus: ab epistulā digressa est oratio: Post hinc digressus iubeo, etc., V.