dīgnor ātus, ārī, dep. dignus, to deem worthy, honor, deign, condescend: tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te funere, V.: Bis septem ordinibus quam (summam) lex dignatur Othonis, requires for a knight, Iu.: Verba conectere digner, shall I stoop, H.: Cui se viro dignetur iungere Dido, V.: inter amabilīs ponere me choros, H.: si quem dignabitur ista virum, accepts, O.: fugientem haud est dignatus Sternere, disdained, V.: alite verti, O.: ambire pulpita, H.