dēvius adj. de + via, off the road, out of the way, devious: iter, a by-way: oppidum: calles, L.: rura, O.
—Retired, sequestered: Anagnini: gens, L.: mihi devio libet, etc., wandering in byways, H.: avis, i. e. the solitary owl, O.
—Plur n. as subst, by-ways, Tb.
—Fig., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish: quid tam devium, quam animus eius, qui, etc.: in consiliis.