dēprāvō -, ātus, āre de + pravus, to distort, disfigure: quaedam contra naturam depravata.

—Fig., to pervert, seduce, corrupt, deprave, spoil: nil est Quin male narrando possit depravarier, T.: ut ea quae conrigere volt, depravare videatur: (Campanos) nimiae rerum omnium copiae depravabant: depravatus Pompeius invidiā, Cs.: magna pars gratiā depravata, S.: plebem consiliis, L.: solent domestici depravare.