Definition of concursus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1003333
1.
LEM
concursus, concursūs
noun (m., 4th declension)
  1. a running together, concourse, throng, mob, tumult
  2. an assault, onset, attack, charge
  3. [figuratively] a dashing together, encountering, meeting, concourse, collision
  4. a combination, union, coincidence
Abbreviations
concursus ūs, m concurro, a running together, concourse, throng, mob, tumult: hominum: concursūs facere: magni domum ad Afranium fiebant, Cs.: in forum a totā urbe, L.: ingens, V.: undique, H.: in oppido.

—An assault, onset, attack, charge: exercitūs, Cs.: acerrimo concursu pugnare, N.: Ut nostris concursibus insonet aether, O.: concursūs philosophorum sustinere, assaults: caeli, thunder, O.

—Fig., a dashing together, encountering, meeting, concourse, collision: nubila Excutiunt concursibus ignes, O.: fortuitus (atomorum): ut utraque (navis) ex concursu laborarent, Cs.: navium, L.: asper verborum, a harsh combination.

— A combination, union, coincidence: studiorum: calamitatum.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right