Definition of communis, conmunis
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1003142
1.
LEM
commūnis, commūne
(conmūnis, conmūne)
MV-
adjective (3rd 2-termination)
  1. common, general, universal, public
  2. [figuratively of manners] accessible, familiar, courteous, condescending, affable
Abbreviations
commūnis (conm-) e, adj. with comp. MV-, common, general, universal, public: omnia inter eos: communīs natos habent, offspring in common, V.: unum et commune periclum Ambobus erit, V.: paries domui communis utrique, O.: alterun nobis cum dis, alterum cum beluis, S.: quid est tam commune quam spiritus vivis?: pernicies adulescentium, T: vitium non proprium senectutis, sed commune valetudinis: utriusque populi finis, S.: Graeciae causa, of Greece as a whole, O.: omnium gentium bellum: ius gentium, N.: vita, the customs of society: communi sensu caret, a sense of propriety, H.: fama, rumor: proverbia, familiar: herbae, the common pasture, H.: loca, public places: loci, commonplaces, passages treating a general topic.

—Fig., of manners, accessible, familiar, courteous, condescending, affable: Catone communior: communis infimis, par principibus, N.

— In rhet.: exordium, equally appropriate to either side.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right