clāmō āvī, ātus, āre 1 CAL-, intrans, to call, cry out, shout aloud, complain aloud: Non clamas? non insanis? T.: de pecuniā: anseres, qui clamant: (cicada) clamare occoepit, Ph.

— Trans, to call aloud, call upon, proclaim, declare, invoke: comites, O.: ora clamantia nomen, O.: morientem nomine, V.: Saturnalia, L.: se causam crimenque, V.: alquem furem, H.: clamare, 'Adeste cives': 'Persephone,' clamant,' O.: 'Mater, te appello,' H.: indignissime Factum esse, T.: dignam rem esse: clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem.

— Fig., to proclaim, declare: eum beatiorem fuisse quam, etc.: (tabulae) se corruptas esse clamant: quid enim restipulatio clamat?