aput praep. with acc, with, at, by, near. I. Of persons, before, in the presence of, to: apud alquem sedere: me: alquem apud aliquos vituperare: causam apud iudices defendere: verba apud senatum fecit.

— Among, with: quae apud eos gerantur, cognoscere, Cs.: apud quos consul fuerat: apud exercitum esse.

— At the house of: apud me sis volo, T.: apud Domitium cenare: apud quem erat educatus, in whose family: apud se in castris, at his quarters, Cs.

— Fig., with, in the view or mind of, among, over, in the opinion of: Itane parvam mihi fidem esse apud te? T.: apud Helvetios nobilissimus, Cs.: apud alquem multum valere, N.

— In the power of, in the possession of, with esse: omnis gratia, potentia, honos ... apud eos sunt, S.: par gloria apud Hannibalem ... erat, L.: erat ei ... apud me relicuom pauxillulum Nummorum, a balance due him, T.: (signa) deposita apud amicos.

—With pron reflex., at home, in one's senses, sane (colloq.): non sum apud me, T.: fac apud te ut sies, T.

— In the writings of: apud Xenophontem Cyrus dicit: apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur, Ta.

— In the time of, among: apud maiores nostros.

— II. Of place, at, near, in: apud forum, T.: apud Tenedum pugna navalis: nuntius victoriae apud Cannas, L.: apud oppidum morati, Cs.: non apud Anienem, sed in urbe.

— Fig., of time: apud saeclum prius, T.