amīcus ī (gen plur. amīcūm, T.), m 1 amicus, a loved one, loving one, friend: communia esse amicorum inter se omnia, T.: tria paria amicorum: novus, vetus: paternus ac pernecessarius: numeri maioris amici, the most of his friends, O.

— A patron, protector: potens, H.: magnus, Iu.

—A companion, colleague: fugam exprobravit amico, O.

—Of the state, a friend, ally: Deiotarus ex animo amicus: a senatu populi R. amicus appellatus, Cs.

— Of a prince, a counsellor, courtier, minister: regis, Cs.: reges ex amicis Alexandri, N.