Definition of reconciliatio
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2050388
1.
LNS
reconciliātiō, reconciliātiōnis
reconcilio
noun (f., 3rd declension)
  1. a re-establishing, reinstatement, restoration, renewal
  2. a reconciling, reconciliation
Abbreviations
reconciliātio, ōnis, f. reconcilio, a re-establishing, reinstatement, restoration, renewal: concordiae, Cic. Cat. 3, 10, 25: gratiae suae et Pompeii, a reconciliation, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 7, A; so, gratiae, Cic. Rab. Post. 12, 32; Liv. 40, 46; Cic. Har. Resp. 24, 51; and: reconciliationes gratiarum, id. Red. ad Quir. 5, 13.

—Absol., a reconciling, reconciliation (mostly postAug.): irridebatur haec illius reconciliatio, Cic. Clu. 36, 101: nihil opus esse reconciliatione, Liv. 27, 35: Calvo de reconciliatione per amicos agenti, Suet. Caes. 73; so, simulata, id. Ner. 34: incohata inter fratres, Just. 16, 1, 8: ministerium reconciliationis, Vulg. 2 Cor. 5, 18.

— Plur.: Antonii societatem reconciliationibus variis male focillatam, Suet. Aug. 17.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right