Definition of Justitia
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2031326
1.
LNS
Justitia, -
justitia
noun (., unknown declension)
  1. the goddess of justice
  2. righteousness, holiness, conduct in accordance with the divine law
Abbreviations
justitia, ae, f. justus, justice, equity, righteousness, uprightness: quae animi affectio suum cuique tribuens, atque hanc quam dico, societatem conjunctionis humanae munifice et aeque tuens, justitia dicitur, cui sunt adjunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis ejusdem, Cic. Fin. 5, 23, 65: justitia est constans et perpetua voluntas jus suum cuique tribuendi, Just. Inst. 1, 1, 1: justitia erga deos religio, erga parentes pietas, creditis in rebus fides ... nominatur, Cic. Part. Or. 22, 78: ordinata erat in duodecim tabulis tota justitia, the whole of the laws, Flor. 1, 24.

Personified: Justitia, the goddess of justice, Gell. 14, 4, 3.

— Esp., righteousness, holiness, conduct in accordance with the divine law, Vulg. Gen. 15, 6; id. Rom. 9, 31 et saep.

— Clemency, compassion, Caes. B. G. 5, 41 fin.; id. B. C. 1, 32; so Cic. Marcell. 4: ut meae stultitiae justitia tua sit aliquid praesidi, Ter. Heaut. 4, 1, 33.

— Concr., plur., judgments, precepts, ordinances: Domini, Vulg. Psa. 18, 9; id. Deut. 4, 5 al.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right