Definition of Hymeneius
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2026182
1.
LNS
Hymenēius, Hymenēia, Hymenēium
Hymen
adjective (2-1-2)
  1. of or belonging to Hymen
  2. Hymeneal
Abbreviations
Hȳ^men, enis, and Hymenaeus or -os, i, m., = Ὑμήν, Ὑμέναιος, the god of marriage, of weddings, Hymen. Lit.: dum illam educunt huc novam nuptam foras, suavi cantu concelebra omnem hanc plateam Hymenaeo! Io Hymen Hymenaee! Io Hymen! Plaut. Cas. 4, 3, 1 sqq.; 15 sq.: jam veniet virgo, jam dicetur Hymenaeus. Hymen o Hymenaee, Hymen ades o Hymenaee, Cat. 62, 5 (acc. to the Gr. Ὑμὴν ὦ Ὑμέναιε); 62, 10 sq.; for which: io Hymen Hymenaee io, Io Hymen Hymenaee, id. 61, 124; 144 sq.: vulgus Hymen Hymenaee vocant, Ov. H. 14, 27; 12, 143: nec quid Hymen, quid Amor, quid sint conubia, curat, id. M. 1, 480: Hymen, id. H. 6, 44: taedas Hymenaeus Amorque Praecutiunt, id. M. 4, 758; so, Hymenaeus, id. ib. 6, 429; 9, 762 et saep.

— Derivv.: Hymenēius, a, um, adj., of or belonging to Hymen, Hymeneal: lex, Mart. Cap. poet. 7, § 1: tripudia, id. 2, § 132 al.

— Transf. A nuptial song: et subito nostras hymen cantatus ad aures Venit, Ov. H. 12, 137: hymenaeum qui cantent, Ter. Ad. 5, 7, 7; Ov. M. 12, 215; Stat. S. 2, 7, 87.

—Hence, Hymenāicus, a, um, adj., = ὑμεναϊκός, hymeneal, belonging to a nuptial song: metrum, Serv. de Cent. Metr. 3, 2.

— Nuptials, a wedding: hymen funestus illaetabilis, Sen. Troad. 861: conubio jungam stabili propriamque dicabo: Hic hymenaeus erit, Verg. A. 4, 127: (Helena) Pergama cum peteret inconcessosque hymenaeos, id. ib. 1, 651; so in plur., Lucr. 4, 1251; Verg. A. 3, 328; 4, 99; Stat. Th. 3, 283.

— Transf., of animals, Verg. G. 3, 60.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right