Definition of honoratus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2025882
1.
LNS
honōrātus, honōrāta, honōrātum
honoro, class.
adjective (2-1-2)
  1. honored, respected
  2. honorable, respectable, distinguished
  3. honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable
  4. conferring honor
Abbreviations
honōro, āvi, ātum, 1, v. a. (depon.: Dionysius Platonem in litore occurrens honoratus est, Sol. 1, § 123; 2, § 26; Ampel. 2, 5) [honor], to clothe or adorn with honor; to honor, respect; to adorn, ornament, embellish, decorate (class.; cf. honeste): mortem ejus (Ser. Sulpicii) non monumento sed luctu publico esse honorandam putarem, Cic. Phil. 9, 3, 5: ornandi honorandique potestas, id. ib. 5, 17, 45 Orell. N. cr.: honorandus sum, quia tyrannum occidi (opp. puniendus), Quint. 3, 6, 74; cf. id. 7, 4, 41: Amphiaraum sic honoravit fama Graeciae, Cic. Div. 1, 40, 88: virtutem, id. Phil. 9, 2, 4: aliquos sellis curulibus, toga praetexta, corona triumphali laureaque honorare, Liv. 10, 7, 9: populum congiariis, to honor, i. e. present, Vell. 2, 129, 3; cf: nisi in arena passi sunt se honorari, Dig. 3, 1, 1; 48, 10, 15: honoratus equestri statua, Vell. 2, 61, 3: Apollo lyram modo nato flore honorabat, adorned, Petr. 83: lato clavo vel equo publico similive honore honorari, Ulp. Fragm. 7, 1.

Hence, honō-rātus, a, um, P. a., honored, respected; honorable, respectable, distinguished. In gen. [class.): qui honorem sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc., Cic. Brut. 81, 281: satis honestam honoratamque imaginem fore, Liv. 36, 40, 9: beati, qui honorati sunt, videntur; miseri autem, qui sunt inglorii, Cic. Leg. 1, 11, 32: clari et honorati viri, id. de Sen. 7, 22: homo et princeps, id. Off. 1, 39, 138: honoratus et nobilis Thucydides, id. Or. 9, 32: Achilles, Hor. A. P. 120: cani, Ov. M. 8, 9: praefectura, Cic. Planc. 8, 19: amici, i. e. courtiers, Liv. 40, 54, 6: rus, granted as a mark of honor, Ov. M. 15, 617; cf. sedes, Tac. A. 2, 63.

— Comp.: Dionysius apud me honoratior fuit, quam apud Scipionem Panaetius, Cic. Att. 9, 12, 2: spes honoratioris militiae, Liv. 32, 23, 9.

—Sup.: genus pollens atque honoratissimum, Plaut. Capt. 2, 2, 28: honoratissimo loco lectus, Vell. 2, 76, 1: honoratissimae imaginis vir, Liv. 3, 58, 2: genus assensus, Tac. G. 11.

— In partic., honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable (perh. not anteAug.): praetor, Ov. F. 1, 52: consul honoratus vir, id. P. 4, 5, 1: honoratior, Vell. 2, 54 fin.: familia honorata magis quam nobilis, Eutr. 7, 18: si quis forte honoratorum, decurionum, possessorum, etc., Cod. Th. 9, 27, 6; Lampr. Alex. Sev. 40; Inscr. Orell. 3540; 3971 al.; cf.: HONORATVS AD CVRAM KALENDARII, Inscr. Grut. 444, 5: honoratae comae, i. e. of a high magistrate, Ov. P. 2, 2, 92.

— Act., conferring honor, = honorificus (very rare): senatus quam poterat honoratissimo decreto adlocutus eos mandat consulibus, Liv. 27, 10, 6.

—Hence, adv.: honōrātē, with honor, honorably: quam illum et honorate nec secure continet? Vell. 2, 129, 4: quod filium honorate custodierant, Tac. H. 4, 63.

—Comp.: utrum contumeliosius expulerint, an revocaverint honoratius, Just. 5, 4, 13; Val. Max. 5, 1, 11.

—Sup.: aliquem honoratissime excipere, Val. Max. 2, 10, 2.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right