Definition of habeo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2024806
1.
LNS
habeō, habēre, habuī, habitus
κώπη, etym. dub.; cf. Gr. κώπη, handle; Lat. capio; Germ. haben, Haft; Engl. have
verb (2nd conjugation)
  1. to have, to hold, keep, possess, cherish, entertain, occupy, enclose, contain
  2. eyes
  3. to have, be able
  4. to have or be obliged
  5. I must
  6. to have or possess property
Abbreviations
habeo, ui, itum, 2 (archaic perf. subj. habessit, Cic. Leg. 2, 8, 19; inf. haberier, Plaut. Mil. 2, 6, 111), v. a. and n. etym. dub.; cf. Gr. κώπη, handle; Lat. capio; Germ. haben, Haft; Engl. have, to have, in the widest sense of the word, to hold, keep, possess, cherish, entertain, occupy, enclose, contain (cf.: teneo, possideo, etc.). In gen. Of personal subjects. With persons or things as objects: SI INTESTATO MORITVR, CVI SVVS HERES NEC SIT, AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO, Fragm. XII. Tab. ap. Ulp. Fragm. 26, 1: ex tui animi sententia tu uxorem habes? Cato ap. Cic. de Or. 2, 64, 260; cf.: aliquam habere in matrimonio, Cic. Scaur. § 8: ipsum ex Helvetiis uxorem habere, Caes. B. G. 1, 18, 6: si et prudentes homines et non veteres reges habere voluerunt, Cic. Rep. 1, 37 fin.: quae cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum fratrem haberet, id. Rosc. Am. 50, 147: cum ille haberet filium delicatiorem, id. de Or. 2, 64, 257: quod non ingenuous habeat clarosque parentes, Hor. S. 1, 6, 91: habebat saepe ducentos, saepe decem servos, id. ib. 1, 3, 11: fundum habere, Cic. Tull. § 14: cur pecuniam non habeat mulier? id. Rep. 3, 10: tantas divitias habet, Plaut. Bacch. 2, 3, 99; so, aurum, id. ib. 2, 3, 35; and: vectigalia magna Divitiasque, Hor. S. 2, 2, 101: tantum opum, Cic. Rep. 1, 48: classes, id. Phil. 9, 2, 4: naves, Cic. Verr. 2, 5, 40, § 104: denique sit finis quaerendi, cumque habeas plus, Pauperiem metuas minus, Hor. S. 1, 1, 92: tacitus pasci si posset corvus, haberet Plus dapis, id. Ep. 1, 17, 50: Dionysii equus quid attulit admirationis, quod habuit apes in juba? Cic. Div. 2, 31, 67: faenum habet in cornu; longe fuge, Hor. S. 1, 4, 34: leges in monumentis habere, Cic. Rep. 2, 14: hostis habet muros, Verg. A. 2, 290: hostis habet portus, Val. Fl. 3, 45 al.: quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus, Cic. Rep. 1, 10: Ciceronem secum, id. Att. 4, 9, 2; cf.: ea legione, quam secum habebat, Caes. B. G. 1, 8, 1: secum senatorem, Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77; cf. also: magnum numerum equitatus circum se, Caes. B. G. 1, 18, 5: haec si habeat aurum, quod illi renumeret, faciat lubens, Plaut. Bacch. 1, 1, 12; cf.: quid non habuisti quod dares? Habuisse se dicet, Cic. Scaur. § 19: quod non desit, habentem, Hor. Ep. 2, 2, 52: qui in foro turbaque, quicum colloqui libeat, non habeant, Cic. Rep. 1, 17.

— With abstr. objects: quid illos, bono genere gnatos, opinanimi animi habuisse atque habituros dum vivent? Cato ap. Gell. 10, 3, 17: quod uno et eodem temporis puncto nati dissimiles et naturas et vitas et casus habent, Cic. Div. 2, 45, 95: febrim, id. Fam. 7, 26, 1: instrumenta animi, id. Rep. 3, 3: nec vero habere virtutem satis est, quasi artem aliquam, nisi utare, id. ib. 1, 2: in populos perpetuam potestatem, id. ib. 2, 27; cf.: in populum vitae necisque potestatem, id. ib. 3, 14; so, potestatem, id. ib. 2, 29; 32; 36: eo plus auctoritatis, id. ib. 3, 16: ornamenta dicendi, id. de Or. 2, 28, 122; cf.: summam prudentiam summamque vim dicendi, id. ib. 1, 20, 89: Q. Lucilius Balbus tantos progressus habebat in Stoicis, ut, etc., id. N. D. 1, 6, 15: neque quem usum belli haberent aut quibus institutis uterentur, reperiri poterat, Caes. B. G. 4, 20 fin.: nonnullam invidiam ex eo, quod, etc., Cic. de Or. 2, 70, 283: nimiam spem, Cato ap. Gell. 13, 17, 1: spem in fide alicujus, Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.: tantum spei ad vivendum, id. Att. 15, 20, 2; id. N. D. 3, 6, 14; cf. also: summam spem de aliquo, id. Lael. 3, 11: odium in equestrem ordinem, id. Clu. 55, 151: metum, Prop. 3, 11 (4, 10), 6: consolationem semper in ore atque in animo, Cic. Fam. 5, 16, 2; cf. Varr. L. L. 6, § 56 Mull.: rogavi, ut diceret, quid haberet in animo, Cic. Att. 8, 10: neque modum neque modestiam victores habere, observe no bounds, Sall. C. 11, 4; v. modus: haec habebam fere, quae te scire vellem, Cic. Att. 1, 6; cf.: haec habui de amicitia quae dicerem, this is what I had to say, id. Lael. 27 fin.: fidem, gratiam, honorem, rationem; v. these nouns.

—In a play on the word lumen: Arge, jaces; quodque in tot lumina lumen habebas Exstinctum est, the light for so many lights (eyes), Ov. M. 1, 720.

— With inf. (analog. to the Gr. ἔχω), to have something to do, be able to do something: habeo etiam dicere quem contra morem majorum dejecerit, etc., Cic. Rosc. Am. 35, 100: de re publica nihil habeo ad te scribere, id. Att. 2, 22, 6.

—So with inf. or with the part. fut. pass. (ante-class. and post-Aug.), to have or be obliged to do something, I must do something: rogas, ut id mihi habeam curare, Varr. R. R. 1, 1, 2: filius hominis, quod carne indui haberet in terra, Lact. 4, 12, 15: habemus humiliare eum in signo, id. 4, 18, 22: quod plurimae haereses haberent existere, id. 4, 30, 2: etiam Filius Dei mori habuit, Tert. Hab. Mul. 1: si inimicos jubemur diligere, quem habemus odisse? id. Apol. 37: de spatiis ordinum eatenus praecipiendum habemus, ut intelligant agricolae, etc., Col. 5, 5, 3: praesertim cum enitendum haberemus, ut, etc., Plin. Ep. 1, 8, 12: si nunc primum statuendum haberemus, Tac. A. 14, 44: cum respondendum haberent, id. Or. 36.

— Of inanim. or abstr. subjects: prima classis LXXXVIII. centurias habeat, Cic. Rep. 2, 22: locus ille nihil habet religionis, id. Leg. 2, 22, 57: humani animi eam partem, quae sensum habeat, id. Div. 1, 32, 70: animus incorruptus agit atque habet cuncta, neque ipse habetur, Sall. J. 2, 3: divinus animus mortale nihil habuit, Cic. Scaur. § 50: habet statum res publica de tribus secundarium, id. Rep. 1, 42; cf.: nullum est genus illarum rerum publicarum, quod non habeat iter ad finitimum quoddam malum, id. ib. 1, 28: ipsa aequabilitas est iniqua, cum habeat nullos gradus dignitatis, id. ib. 1, 27: nulla alia in civitate...ullum domicilium libertas habet, id. ib. 1, 31: nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris, id. ib. 1, 4; cf.: viri excellentis ancipites variique casus habent admirationem, id. Fam. 5, 12, 5: habet etiam amoenitas ipsa illecebras multas cupiditatum, id. Rep. 2, 4: quid habet illius carminis simile haec oratio? id. ib. 1, 36: magnam habet vim disciplina verecundiae, id. ib. 4, 6 et saep.: quomodo habere dicimur febrem, cum illa nos habeat, Sen. Ep. 119 med.; cf.: animalia somnus habebat, Verg. A. 3, 147; Ov. M. 7, 329: me somno gravatum Infelix habuit thalamus, Verg. A. 6, 521; cf.: non me impia namque Tartara habent, id. ib. 5, 734: habentque Tartara Panthoiden, Hor. C. 1, 28, 9: qui (metus) major absentes habet, id. Epod. 1, 18; Sen. Const. Sap. 7: et habet mortalia casus, Luc. 2, 13: terror habet vates, Stat. Th. 3, 549. In partic. Pregn., to have or possess property (mostly absol.): miserum istuc verbum et pessumum'st, habuisse et nihil habere, Plaut. Rud. 5, 2, 34; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10: qui habet, ultro appetitur: qui est pauper, aspernatur, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.: habet idem in nummis, habet idem in urbanis praediis, Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199; so, in nummis, id. Att. 8, 10: in Salentinis aut in Brutiis, i. e. to have possessions, id. Rosc. Am. 46, 132; cf. Cic. Verr. 2, 5, 18, § 45: nos quod simus, quod habeamus, etc., Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1: et belli rabies et amor successit habendi, Verg. A. 8, 327; cf.: amore senescit habendi, Hor. Ep. 1, 7, 85; Phaedr. 3 prol. 21; Juv. 14, 207: quid habentibus auri nunquam exstincta sitis? Sil. 5, 264; so, habentes = οἱ ἔχοντες, the wealthy, Lact. 5, 8, 7.

— With an object- or relative-clause, to have the means, ability, or knowledge, i. e. to be in a condition, to be able, to know how to do or say any thing. With an objectclause: de Alexandrina re tantum habeo polliceri, me tibi cumulate satisfacturum, Cic. Fam. 1, 5, 3: de re publica nihil habeo ad te scribere, id. Att. 2, 22, 6: haec fere dicere habui de natura deorum, this is the substance of what I had to say, id. N. D. 3, 39, 93; cf.: quid habes igitur dicere de Gaditano foedere? id. Balb. 14, 33: habeo etiam dicere, quem de ponte in Tiberim dejecerit, id. Rosc. Am. 35, 100: illud affirmare pro certo habeo, etc., Liv. 44, 22, 4: sic placet, an melius quis habet suadere? Hor. Epod. 16, 23.

— With a relat.-clause (usually with a negative: non habeo, quid faciam; or: nihil habeo, quod faciam, dicam, etc.): de quibus habeo ipse, quid sentiam: non habeo autem, quid tibi assentiar, Cic. N. D. 3, 25, 64: de pueris quid agam, non habeo, id. Att. 7, 19: usque eo quid arguas non habes, id. Rosc. Am. 15, 45: quid huic responderet, non habebat, id. Mur. 12, 26: nec quid faceret habebat, Cic. Verr. 2, 4, 23, § 51; id. Off. 2, 2, 7: qui, quo se reciperent, non haberent, Caes. B. G. 4, 38, 2: nihil habeo, quod ad te scribam, Cic. Att. 7, 19: nil habeo, quod agam, Hor. S. 1, 9, 19; and: nihil habeo, quod cum amicitia Scipionis possim comparare, Cic. Lael. 27, 103.

— To have in use, make use of, use (very rare, for the usual uti, opp. abuti): anulus in digito subter tenuatur habendo, i. e. by use, by wearing, Lucr. 1, 312; cf.: aera nitent usu: vestis bona quaerit haberi, Ov. Am. 1, 8, 51: quippe quas (divitias) honeste habere licebat, abuti per turpitudinem properabant, Sall. C. 13, 2 Kritz; cf.: magnae opes innocenter paratae et modeste habitae, Tac. A. 4, 44.

—Hence, To hold, use, wield, handle, manage: nec inmensa barbarorum scuta, enormis hastas, inter truncos arborum perinde haberi quam pila, Tac. A. 2, 14.

—Trop.: quo modo rem publicam habuerint (majores), disserere, Sall. C. 5, 9; cf.: reipublicae partes, Tac. A. 4, 6 init.

— To hold or keep a person or thing in any condition; to have, hold, or regard in any light: aliquem in obsidione, Caes. B. C. 3, 31, 3: aliquem in liberis custodiis, Sall. C. 47, 3; so, aliquem in custodiis, id. ib. 52, 14: aliquem in vinculis, id. ib. 51 fin.; for which also: in custodiam habitus, i. e. put into prison and kept there, Liv. 22, 25; Tac. H. 1, 87; cf.: quo facilius omne Hadriaticum mare in potestatem haberet, Caes. B. C. 1, 25 Oud. N. cr. (al. in potestate): cum talem virum in potestatem habuisset, Sall. J. 112 fin. Kritz N. cr.: quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit, id. ib. 79, 3: alios in ea fortuna haberent, ut socii esse quam cives mallent, Liv. 26, 24: aegros in tenebris, Cels. 3, 18: aquam caelestem sub dio in sole, Col. 12, 12, 1: in otio militem, Liv. 39, 2, 6; cf.: legiones habebantur per otium, Tac. H. 1, 31: externa sine cura habebantur, id. A. 1, 79 init.: exercitus sine imperio et modestia habitus, Sall. J. 44, 1: quos ille postea magno in honore habuit, Caes. B. C. 1, 77, 2; for which: quos praecipuo semper honore Caesar habuit, id. B. G. 5, 54, 4: habeo Junium (mensem) et Quintilem in metu, i. e. I fear, Cic. Att. 6, 1, 14.

— So with an adj. or a perf. part., to denote a lasting condition: ita me mea forma habet sollicitum, Plaut. Most. 4, 2, 95 Lorenz; id. Men. 4, 2, 12; 21: miserrimum ego hunc habebo amasium, id. Cas. 3, 3, 27 al.: laetum Germanicum, Tac. A. 2, 57; 65: sollicitum habebat cogitatio, Cic. Fam. 7, 3, 1; 2, 16, 2.

—Hence, With a double object, esp. freq. with the part. perf. pass., to have, hold, or possess a person or thing in any quality or capacity, as any thing; to have, hold, or possess an action as completed, finished (a pregn. circumlocution for the perf.): cum haberet collegam in praetura Sophoclem, Cic. Off. 1, 40, 144; cf. Quint. 10, 1, 93: an heredem habuerit eum, a quo, etc., id. 7, 2, 37: istaec illum perdidit assentatio, nam absque te esset, ego illum haberem rectum ad ingenium bonum, Plaut. Bacch. 3, 3, 8: cur ergo unus tu Apollonidenses miseriores habes quam pater tuus habuit umquam? Cic. Fl. 29, 71: obvium habuerunt patrem, Quint. 7, 1, 29: reliquas civitates stipendiarias, Caes. B. G. 1, 30, 3: quod (cognomen) habes hereditarium, Cic. Rep. 6, 11: quae habuit venalia, Cic. Verr. 2, 3, 62, § 144; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 1: qui auro habeat soccis suppactum solum, Plaut. Bacch. 2, 3, 98: me segregatum habuisse, uxorem ut duxit, a me Pamphilum, have kept him away, aloof, Ter. Hec. 5, 1, 25; cf.: inclusum in curia senatum habuerunt, Cic. Att. 6, 2, 8: (Romulus) habuit plebem in clientelas principum descriptam, id. Rep. 2, 9: satis mihi videbar habere cognitum Scaevolam ex iis rebus, quas, etc., id. Brut. 40, 147; cf.: si nondum eum satis habes cognitum, id. Fam. 13, 17, 3; ib. 15, 20 fin.: fidem spectatam jam et diu cognitam, id. Div. ap. Caecil. 4, 11: decumas ad aquam deportatas, Cic. Verr. 2, 3, 14, § 36: domitas habere libidines, id. de Or. 1, 43, 194: omnes philosophiae notos et tractatos locos, id. Or. 33, 118; id. Rep. 2, 6: innumerabilia, quae collecta habent Stoici, id. Div. 2, 70, 145: quantum in acie tironi sit committendum, nimium saepe expertum habemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3: quare velim ita statutum habeas, me, etc., Cic. Fam. 6, 2, 1: habeo absolutum suave ἔπος ad Caesarem, id. Q. Fr. 3, 9, 6: in adversariis scriptum habere (nomen), id. Rosc. Com. 3, 9: de Caesare satis dictum habebo, id. Phil. 5, 19, 52: bellum habere susceptum, id. Agr. 2, 6, 14: quam (domum) tu iam dimensam et exaedificatam animo habebas, id. Att. 1, 6, 1: ut omnes labores, pericula consueta habeam, Sall. J. 85, 7: compertum ego habeo, id. Cat. 58, 1; cf. Nep. Att. 17 fin.; 18, 1: neque ea res falsum (part. perf. pass.) me habuit, Sall. J. 10, 1 al. From this use is derived the compound perf. of the Romance languages: ho veduto, j'ai vu, qs. habeo visum, I have seen).

— Also, with a double object, to make, render: praecipit ut dent operam, uti eos quam maxime manifestos habeant, Sall. C. 41, 5: qui pascua publica infesta habuerant, Liv. 39, 29, 9; 34, 36, 3: necdum omnia edita facinora habent, id. 39, 16, 3; 31, 42, 1: anxium me et inquietum habet petitio Sexti, Plin. Ep. 2, 9, 1: sed Pompeium gratia impunitum habuit, kept, Vell. 2, 1, 5.

— Hence: in aliquo (aliquā re), aliquem (aliquid) habere (rare): ea si fecissem, in vestra amicitia exercitum, divitias, munimenta regni me habiturum, Sall. J. 14, 1: in vobis liberos, parentes, consanguineos habeo, Curt. 6, 9, 12: majora in eo obsequia habiturus, Just. 8, 6, 6; cf. Cic. Fam. 2, 16, 5.

— To have or hold a person in any manner, to treat, use: is, uti tu me hic habueris, proinde illum illic curaverit, Plaut. Capt. 2, 2, 64: equitatu agmen adversariorum male habere et carpere, Caes. B. C. 1, 63, 2; cf. Cels. 3, 20; 3, 21: exercitum luxuriose nimisque liberaliter habere, Sall. C. 11, 5 Kritz; cf.: eos ille non pro vanis hostibus, ut meriti erant, sed accurate et liberaliter habuit, id. J. 103, 5; 113, 2: Fabiis plurimi (saucii) dati, nec alibi majore cura habiti, Liv. 2, 47, 12; 29, 8, 6; 37, 34, 5: video quam molliter tuos habeas, Plin. Ep. 5, 19, 1: militant vobiscum, qui superbe habiti rebellassent, Curt. 8, 8, 11: virgines tam sancte habuit, id. 3, 12, 21; 4, 10, 33: male habere aliquem, Nep. Eum. 12, 1: neque conjugem et filium ejus hostiliter haberi, Tac. A. 2, 10.

— With se, and sometimes mid. or neut., to hold or keep himself or itself in a certain manner, i. e. to be constituted or situated, to find one's self, to be, in any manner. Habere se: Tironem Patris aegrum reliqui...et quamquam videbatur se non graviter habere, tamen sum sollicitus, etc., Cic. Att. 7, 2, 3: praeclare te habes, cum, etc., Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149: ipsi se hoc melius habent quam nos, quod, etc., id. Att. 11, 7, 4: Bene habemus nos, id. ib. 2, 8, 1: ego me bene habeo, am well, Tac. A. 14, 51: praeclare se res habeat (is well), si, etc., Cic. de Or. 1, 25, 114: male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id tentatur pecunia, id. Off. 2, 6, 22; cf. id. de Or. 2, 77, 313: quae cum ita se res haberet, tamen, etc., Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.: ita se res habet, ut ego, etc., id. Quint. 1, 2: sic profecto res se habet, id. de Or. 2, 67, 271: scire aveo, quomodo res se habeat, id. Att. 13, 35, 2; cf. id. de Or. 2, 32, 140: ut se tota res habeat, Cic. Verr. 2, 2, 5, § 15; cf.: ut meae res sese habent, Ter. Phorm. 5, 4, 1.

— Mid.: virtus clara aeternaque habetur, exhibits itself, is, continues, Sall. C. 1, 4: sicuti pleraque mortalium habentur, as for the most part happens in human affairs, id. ib. 6, 3.

— Neutr. (as also the Gr ἔχω): Tullia nostra recte valet: Terentia minus belle habuit, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1: volui animum tandem confirmare hodie meum, Ut bene haberem filiae nuptiis, I might enjoy myself, Plaut. Aul. 2, 8, 2: qui bene habet suisque amicis est volup, id. Mil. 3, 1, 130: bene habent tibi principia, Ter. Phorm. 2, 3, 82: bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis, it is well, Cic. Mur. 6, 14; Liv. 8, 6: magnum narras, vix credibile! atqui sic habet, so it is, it is even so, Hor. S. 1, 9, 53: illasce sues sanas esse habereque recte licere spondesne? Formula emendi, ap. Varr. R. R. 2, 4, 5; 2, 3, 5.

— To hold, account, esteem, consider, regard a person or thing in any manner or as any thing; to think or believe a person or thing to be so or so: aliquem fidelem sibi habere, Plaut. Bacch. 3, 3, 87: deos aeternos et beatos, Cic. N. D. 1, 17, 45: id habent hodie vile et semper habuerunt, id. Balb. 22, 51: maximam illam voluptatem habemus, quae, etc., id. Fin. 1, 11, 37: eum nos ut perveterem habemus... nec vero habeo quemquam antiquiorem, id. Brut. 15, 61: Ut et rex et pater habereter omnium, id. Rep. 1, 36; 2, 21: parentem Asiae et dici et haberi, id. Q. Fr. 1, 1, 10 fin.: eos dicit esse habitos deos, a quibus, etc., id. N. D. 1, 15, 38: cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset, id. Rep. 1, 33; cf. id. ib. 2, 12 fin.: non habeo nauci Marsum augurem, Poet. ap. Cic. Div. 1, 58, 132: cujus auctoritas in iis regionibus magni habebatur, Caes. B. G. 4, 21, 7: nihil pensi habere, Quint. 11, 1, 29; cf. also: an perinde habenda sit haec atque illa, id. 7, 3, 11: sese illum non pro amico, sed pro hoste habiturum, Caes. B. G. 1, 44, 19; so, aliquem pro hoste, Liv. 2, 20; Curt. 6, 2 al.: nisi in provincia relictas rationes pro relatis haberem, Cic. Fam. 5, 20, 2: licet omnia Italica pro Romanis habeam, Quint. 1, 5, 56; 12, 10, 73: istuc jam pro facto habeo, Cic. Att. 13, 1, 2: Pompeium pro certo habemus per Illyricum proficisci in Galliam, to consider as certain, id. ib. 10, 6 fin.: id obliviscendum, pro non dicto habendum, Liv. 23, 22, 9: hoc velim in maximis rebus et maxime necessariis habeas, Cic. Att. 5, 5 fin.: aliquem in deorum numero, id. N. D. 1, 14, 36: aliquem in hostium numero, Caes. B. G. 1, 28, 1: aliquem suorum In numero, Hor. S. 2, 6, 41; for which also: hostium numero haberi, Cic. Att. 11, 6, 6: numero impiorum ac sceleratorum haberi, Caes. B. G. 6, 13, 7; cf. also Quint. 3, 7, 2: quem Aegyptii nefas habent nominare, Cic. N. D. 3, 22, 56: mutare nefas habent, Quint. 12, 8, 6: nec tamen est habendum religioni, nocentem aliquando defendere, to scruple, make a conscience of, Cic. Off. 2, 14, 51; cf.: nec eam rem habuit religioni, id. Div. 1, 35, 77: quando tu me bene merentem tibi habes despicatui, you despise, Plaut. Men. 4, 3, 19: non sic ludibrio tuis factis habitus essem, Ter. Hec. 4, 1, 11.

—Hence: sic habeto, or sic habeas aliquid, or with an object-clause, hold or judge thus, be convinced or persuaded, believe, know: sed hoc nihil ad te: illud velim sic habeas, uod intelliges, etc., Cic. Fam. 3, 13, 2: unum hoc sic habeto: si, etc., id. ib. 2, 6 fin.: sic habeto: omnibus, etc., id. Rep. 6, 13: enitere et sic habeto, non esse te mortalem, sed corpus hoc, id. ib. 6, 24; so with an object-clause, id. Fam. 2, 10, 1; 16, 4, 4.

—Without sic: id primum ergo habeto, non sine magna causa, etc., Cic. Fam. 13, 29, 2: tantum habeto, civem egregium esse Pompeium, etc., id. ib. 2, 8, 2.

— To take, accept, bear, submit to, endure: neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur: multi eas gravius aequo habuere, Sall. C. 51, 11: egestas facile habetur sine damno, id. ib. 6, 37: quae in praesens Tiberius civiliter habuit, sed, etc., Tac. A. 4, 21: neque tantum maleficium impune habendum, id. ib. 3, 70; 12, 48: nec ita aegre habuit filium id pro parente ausum, Liv. 7, 5, 7 Weissenb.

— To hold, have possession of, occupy, a place: urbem Romam condidere atque habuere initio Trojani, Sall. C. 6, 1: qui mortales initio Africam habuerint, id. J. 17, 7; 18, 1; cf. Siciliam et Sardiniam per legatos habuit, rule, administer, Flor. 4, 2, 22: urbem Romanam a principio reges habuere, Tac. A. 1, 1: Hispaniae tribus legionibus habebantur, id. ib. 4, 5; 12, 54.

— More freq. neutr., to dwell, live anywhere (perh. only ante-class.; in good prose habito is used instead): quae Corinthum arcem altam habetis, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 294 Vahl.): ille geminus qui Syracusis habet, Plaut. Men. prol. 69: quis istic habet? id. Bacch. 1, 2, 6: ubi nunc adulescens habet? id. Trin. 1, 2, 156: apud aedem Junonis Lucinae, ubi aeditumus habere solet, Varr. L. L. 5, § 50 Mull.; cf.: situm formamque et universorum castrorum et partium, qua Poeni, qua Numidae haberent...specularentur, Liv. 30, 4, 2 (but v. Weissenb. ad loc.).

— To spend, pass (time, etc.): aetatem procul a republica, Sall. C. 4, 1: vitam, id. ib. 51, 12 al.

— To have in one's mind, to know, be acquainted with: siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem, Cic. Rep. 2, 18 fin.: habes consilia nostra; nunc cognosce de Bruto, there you have, such are, id. Att. 5, 21, 10: habetis igitur primum ortum tyranni, id. Rep. 2, 27: habetis sermonem bene longum hominis, id. de Or. 2, 88, 361; cf. also: habes nostras sententias, Suet. Claud. 4: habes, quae fortissime de beata vita dici putem, Cic. Tusc. 5, 28 fin.; cf. id. de Or. 2, 71, 291.

— To have as a habit, peculiarity, or characteristic: habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat, Cic. Phil. 2, 32, 78; id. Pis. 32, 81.

— To hold, to make, do, perform, prepare, utter, pronounce, produce, cause: alium quaerebam, iter hac habui, made, directed, Ter. Eun. 5, 9, 35; cf.: ex urbe profectus iter ad legiones habebat, Caes. B. C. 1, 14, 3; so, iter, id. ib. 1, 51, 1; 3, 11, 2; 3, 106, 1; Cic. Q. Fr. 2, 6, 2: vias, Luc. 2, 439: C. Cato contionatus est, comitia haberi non siturum, si, etc., to be held, Cic. Q. Fr. 2, 6, 6: senatum, id. ib. 2, 13, 3; id. Fam. 1, 4, 1; Caes. B. C. 1, 2, 1: concilia, id. B. G. 5, 53, 4: contionem, Cic. Att. 4, 1, 6: censum, Cic. Verr. 2, 2, 55, § 138: delectum (militum), id. Phil. 5, 12, 31; id. Fam. 15, 1 fin.; Caes. B. G. 6, 1; v. delectus: ludos, Suet. Rhet. 1: sermonem, Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf.: orationem, to deliver, id. Rep. 1, 46: multis verbis ultro citroque habitis, id. ib. 6, 9 fin.: disputationem, id. ib. 1, 7; Caes. B. G. 5, 30, 1: dialogum, Cic. Att. 2, 9, 1: verba, id. de Or. 2, 47, 190: querelam de aliquo apud aliquem, id. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2: controversiam de fundo cum aliquo, id. Fam. 13, 69, 2 et saep.: deinde adventus in Syriam primus equitatus habuit interitum, caused, occasioned, Cic. Prov. Cons. 4, 9; cf. id. Div. 2, 46, 96: latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines cujusque civitatis fiunt, Caes. B. G. 6, 23, 6.

— Habere in animo (or simply animo), with an objectclause, to have in mind, to intend, to be disposed, inclined to do any thing (=propositum habere, constituisse, decrevisse): istum exheredare in animo habebat, Cic. Rosc. Am. 18, 52; id. Att. 1, 17, 11: hoc (flumen) neque ipse transire in animo habebat neque hostes transituros existimabat, Caes. B. G. 6, 7, 5: neque bello eum invadere animo habuit, Liv. 44, 25, 1 dub (al. in animo), v. Drak. ad h. l.

— Habere sibi or secum aliquid, to keep to one's self (lit. and trop.): clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem, Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47: per vindicationem his verbis legamus: DO LEGO, CAPITO, SUMITO, SIBI HABETO, Ulp. Fragm. 24, 3; cf. ib. § 5; Gai. Inst. 2, 209.

—So the formula used in divorces: res tuas tibi habeas or habe, Plaut. Am. 3, 2, 47; Sen. Suas. 1, § 7: illam suam suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis, Cic. Phil. 2, 28, 69.

—Comic. transf.: apage sis amor: tuas tibi res habeto, Plaut. Trin. 2, 1, 32.

— Trop.: secreto hoc audi, tecum habeto, ne Apellae quidem liberto tuo dixeris, Cic. Fam. 7, 25, 2: verum haec tu tecum habeto, id. Att. 4, 15, 6.

— Of a sweetheart, to have, to possess, enjoy: postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit, Verg. E. 1, 31; Tib. 1, 2, 65; Prop. 3, 8 (4, 7), 22: duxi, habui scortum, Plaut. Bacch. 4, 10, 6; Ter. And. 1, 1, 58: cum esset objectum, habere eum Laida; habeo, inquit, non habeor a Laide, Cic. Fam. 9, 26, 2.

— Gladiatorial t. t., of a wounded combatant: hoc habet or habet, he has that (i. e. that stroke), he is hit: desuper altus equo graviter ferit atque ita fatur: Hoc habet, Verg. A. 12, 296; Prud. Psych. 53.

— Transf.: hoc habet: reperi, qui senem ducerem, Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Rud. 4, 4, 99: egomet continuo mecum; Certe captus est! Habet! Ter. And. 1, 1, 56 (id est vulneratus est. Habet enim qui percussus est: et proprie de gladiatoribus dicitur, Don.).

—Hence: habitus, a, um, P. a., held or kept in a certain condition, state, humor (ante-class.). In gen. Lit.: equus nimis strigosus et male habitus, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11; v. in the foll.

— Trop.: ut patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras (lites) dabit, Ter. Heaut. 2, 4, 22.

— In partic., physically, well kept, well conditioned, fleshy, corpulent: corpulentior videre atque habitior, Plaut. Ep. 1, 1, 8: si qua (virgo) est habitior paulo, pugilem esse aiunt, deducunt cibum, Ter. Eun. 2, 3, 23: (censores) equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, etc., Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right