oblīvīscor lītus, ī ob+LIV-, to forget: cui placet obliviscitur: Latine, forget their mother tongue: oblitus sum mei, have forgotten myself, T.: sceleris eorum, S.: veteris contumeliae, Cs.: artificium: concilia, L.: tibi sum oblitus, ac volui, dicere, T.: suas quatere pennas, O.: obliviscebatur, quid paulo ante posuisset.
—Pass: Oblitusque meorum, obliviscendus et illis, H.: Nunc oblita mihi tot carmina (sunt), I have forgotten, V.
—To forget, disregard, omit, neglect, be indifferent to, cease from: temporum meorum: dissensionum, Cs.: sui, unworthy of himself, V.: tuas iniurias: (eos) viros esse primarios.
—Poet.: Poma sucos oblita priores, i. e. having lost, V.