doctus adj. with comp. and sup. P. of doceo, learned, skilled, versed, experienced, trained, clever: vir: adulescentes doctissimi: abs te abire doctior, T.: ex disciplinā Stoicorum: mulier litteris, S.: fandi doctissima, V.: Docte sermones utriusque linguae, H.: dulcīs modos, H.: sagittas tendere Sericas, H.: tibiis canere, Ta.: ludere doctior, H.: ad malitiam, T.: ad delinquendum doctior, O.
— As subst m.: doctus in se semper divitias habet, Ph.: doctorum est ista consuetudo, the learned: docti sumus, a man of culture, H.
—Learned, sage, skilful: manus, O.: frontes, i. e. a poet's, H.: voces Pythagoreorum: ora, O.
—Taught: doctā prece blandus, i. e. the prescribed form of supplication, H.